SUPLEMENTACJA W TĘŻYCZCE
Leczenie objawów tężyczki [utajonej] głównie polega na suplementacji w wysokich dawkach magnezu w różnych formach oraz witaminy B6, która jako kofaktor ułatwia jego przyswajanie. Jednak należy uważać przy suplementacji witaminy B6, ponieważ w nadmiarze jest ona toksyczna i w rezultacie może nasilać objawy tężyczkowe.
Aktualnie przyjmuje się, iż dzienne zapotrzebowanie na magnez u chorego z tężyczką [utajoną] wynosi u dorosłych 5 mg/kg masy ciała. Rozważając dobór preparatu magnezowego, nie wolno zapominać, iż odpowiednio lepiej wchłaniane są sole organiczne, np. cytryniany czy mleczany, niż tlenki czy węglany magnezu. Jeśli u chorego rozpoznano także hipowitaminozę witaminy D3 wskazane jest zastosowanie terapii substytucyjnej, albowiem normalizacja poziomu witaminy D3 odpowiada za przyswajalność tkankową magnezu.
Jednak przy zdrowych nerkach oraz kiedy zostaną wykluczone choroby sercowe, typu: bradykardie, niedociśnienie i nużliwość mięśni szkieletowych (miastenia gravis), dawka suplementacyjna magnezu może dochodzić nawet do 10 mg/kg masy ciała na dobę. Z tym, że nie wolno zapominać, iż im więcej jednorazowo przyjmie się magnezu, tym mniej zostanie wchłonięty, dlatego pojedyncza dawka magnezu powinna wynosić maksymalnie do 150 mg, a jego największa ilość powinna zostać zażyta przed snem, ponieważ spowolniony pasaż jelitowy ułatwia wchłanianie magnezu.
Mimo, iż przy tężyczce [utajonej] suplementacja jest oparta głównie o magnez, nie należy zapominać o jego związku z wapniem. Na płaszczyźnie biochemicznej magnez i wapń działają jako substancje o charakterze przeciwstawnym. Przyglądając się funkcjonowaniu enzymów w ludzkim organizmie ich działanie jest zależne od odpowiedniej ilości magnezu wewnątrzkomórkowego (który nawet 10 000 razy przekracza zasoby wapnia). Analogicznie także, jeśli dojdzie do wzrostu poziomu wapnia wewnątrz komórek, to enzymy ulegną uszkodzeniu w sytuacji, kiedy organizm nie jest w stanie dysponować odpowiednimi ilościami magnezu, aby wspomagać proces rozpuszczania wapnia. W rezultacie, przy występującym nadmiarze wapnia mogą wystąpić takie objawy jak m.in.: skurcze mięśni, fibromialgia, stwardnienie tętnic.
Do niebezpiecznej sytuacji dochodzi kiedy nadmiar wapnia, a niedobór magnezu zostanie zlokalizowany w nerkach, albowiem może dojść do wystąpienia kamieni nerkowych. Warto także wspomnieć o podaży magnezu i wapnia w kontekście serca i chorób kardiologicznych. W przypadku braku magnezu, rolą wapnia jest zapełnianie komórek mięsni gładkich naczyń krwionośnych, które w rezultacie zwężają naczynia i są przyczyną wysokiego ciśnienia krwi, skurczu tętnic, a w skrajnych przypadkach nawet zawałów. Jednak równowaga magnezowo-wapniowa zapobiega także zaburzeniom układu sercowo- naczyniowego, ale przyjmuje się także, iż magnez odpowiada za prawidłową dystrybucję i funkcjonowanie wapnia w organizmie. Aktualnie proporcja między wapniem a magnezem w diecie człowieka wynosi 5:1, a w niektórych ludzi nawet 15:1. Jeśli spożywa się średnio 10 razy więcej wapnia niż magnezu, to jednocześnie niedobór magnezu jest powszechnym problemem.
Znany jest także korzystny wpływ selenu na zatrzymywanie magnezu w komórkach, dlatego także przy objawach tężyczki [utajonej] warto rozważyć jego suplementację. Podobne korzystne wsparcie daje wsparcie witaminy B1 – tiaminy, kiedy jej brakuje w organizmie magnez nie będzie w stanie dotrzeć w brakujące tkanki. Ważna jest także odpowiednio dobrana probiotykoterapia, albowiem przy niesprawnych jelitach nawet najbardziej celowana suplementacja doustna nie będzie miała sukcesu.
W skrajnych przypadkach wystąpienia napadu tężyczki [utajonej] dotyczącej niedoboru magnezu niezbędne jest jego uzupełnienie za pomocą podania w formie dożylnej, w następnym kroku wskazana jest kontynuacja suplementacji doustnej magnezu. Należy podkreślić, że suplementacja magnezu we wlewie dożylnym ma za zadanie szybsze jego uzupełnienie w komórkach, dlatego także okresowo, co jakiś czas ma ona także celowość.
Celem tego artykułu nie jest dostarczanie spersonalizowanych zaleceń dotyczących terapii ani ułatwianie samodzielnego leczenia. Dobranie terapii powinno odbywać się wyłącznie pod opieką specjalisty.
Swoją wizytę zrealizujesz tutaj:
Jak do nas trafić? Przeczytaj w zakładce:
